Płaszcz wełniany z prostokąta. Przyjmuje się, że płaszcze według takiego wykroju były popularne w Skandynawii. Prawdopodobnie postaci przestawione na tkaninie z Osebergu mogą być odziane w takie płaszcze. Również w grobie Jarla z Evebø odnaleziono prostokątny niebieski płaszcz, z żółtymi i niebieskimi aplikacjami. Wełniany płaszcz odnaleziono również w Birce (grób 750), Jorviku (Anglia) i Mammen (ozdobiony haftem w kształcie twarzy).
Płaszcze tego typu były prawdopodobnie spinane szpilami na ramionach. Można o tym wnioskować na podstawie malowideł ściennych z Duby, psychomachii z Ohlgrena (Norwegia) oraz znalezisk szpil znajdowanych przy płaszczach w Birce (IX w.). W późniejszych okresie (X w.) znajdowano płaszcze z szpilami na wysokości bioder, co może świadczyć o zmianie stylu ich noszenia.
Wełniany płaszcz jest doskonałym uzupełnieniem stroju Wikinga podczas wieczornych biesiad, ognisk oraz niesprzyjającej pogody. Bardzo dobrze chroni przed chłodem i wiatrem. Ponieważ płaszcze wykonane są z grubej wełny, zapewniają również ochronę przed deszczem i wilgotnym powietrzem. Płaszcz będzie zatem nieocenionym dodatkiem do stroju.
Źródła:
Magnus, Bente. (1982). A Chieftain’s Costume: New Light on an Old Grave Find from West Norway. Neumünster: Textilmuseum Neumünster.
Psychomachia Prudentiusa
Psychomachia Prudentiusa
Tkanina z Osebergu
Duby, X w.